Gisteren was het nationale modderdag. Hoe leuk is dat! Nu is het voor onze kinderen ongeveer het hele jaar door modderdag. Wij leven zelf met de overtuiging dat de kinderen moeder aarde mogen voelen en proeven en daar optimaal van mogen genieten. Lekker buiten zijn, dingen mogen ontdekken en ja daar hoort soms een paar modderspetters bij of een duik in de sloot. Ik vind dat persoonlijk geen ramp. We hebben een bad en een wasmachine, die doen hun dienst wel en de kids………die hebben hun time of hun life! En uiteindelijk draait het bij mij om het feit dat als zij blij, gelukkig zijn en genieten, dan geniet ik ook.
Het bijzondere is dat op het moment ik weer eens wat modderfoto’s van dat gespuis van ons op Facebook plaats, ik altijd bergen reacties krijg. In positieve zin hoor, maar ondertussen realiseer ik mij ook dat er dus mensen gruwelen van dit soort taferelen.
Persoonlijk ben ik nieuwsgierig waar deze gedachten of meer overtuigingen vandaan komen. Wat zorgt ervoor dat je gruwelt van moddertafelen. Ik hoor wel eens om mij heen dat ouders beslist niet willen dat hun kinderen door een plas heen lopen, laat staan door de modder gaat kruipen, omdat ze bang zijn dat hun auto smerig wordt, huis of kleren. Ook is het veel werk om het kind weer schoon te krijgen. Er zullen vast nog wel meer redenen zijn. Maar wat is the worst case? En hoe erg is deze worst case?
Ik heb ook een keer meegemaakt dat een kindje bij die smeerkezen van ons stond en dolgraag mee wilde ravotten, maar een intern conflict had. Hij had van huis uit mee had gekregen dat het niet vies mocht worden, maar zijn verlangen zei wat anders.
Laat ik heel duidelijk zijn dat ik niets afkeur, mijn beeld is breed genoeg dat ik andere meningen respecteer en mij daarover kan verwonderen. Mijn overtuiging zijn zeker niet de ultieme waarheid. Een ander klein voorbeeldje heeft te maken met de spin. Ik gruwel van spinnen en mijn gedrag heeft ervoor gezorgd dat onze jongste ongeveer net zo panisch doet als hij een spin ziet. Eigenlijk heel raar, want hij is de grootste dierenvriend en pakt alles op wat beweegt, alleen heeft mijn gedrag ervoor gezorgd dat hij panisch gedrag koppelt aan spin.
Bovenstaand zijn maar een paar kleine voorbeelden en een grote modderfoto in de telegraaf was voor mij de aanleiding. Maar wat ik je wil vragen is, probeer eens stil te staan bij je overtuigingen, waarden en principes. Vraag jezelf af of je nog content bent met deze overtuigingen. Dienen ze je nog? Of belemmeren ze je? Zorgen ze ervoor dat je je verlangen bereikt of juist verdringt. Besef ook welk gedrag voortkomt uit je overtuiging of je angst en wat het effect hiervan is op je omgeving. Heb je de overtuiging dat je kind netjes moet blijven, omdat je misschien wel de angst heb over wat anderen er van zullen denken, maar misschien zit er wel een diep verlangen om dit los te laten en juist wel toe te laten.
Hoe dan ook. Veel overtuigingen, waarden en principes heb je meegekregen vanuit je opvoeding of door ervaringen die je hebt opgedaan, maar je kunt ze ook zelf hebben bedacht. Weet dat je de keuze hebt om ze wat milder te maken, om te buigen of misschien wil je een overtuigingen zelfs wel helemaal los laten. Welke angst zit erachter? En ook welk verlangen?
Leuke en interessante vragen!
Als je durft los te laten en durft te zien wat er is, kun je gaan vliegen
Heb je een overtuiging die je dwars zit, je beperkt of je niet meer dient? Ik kan je d.m.v. coaching helpen deze op te ruimen.
Neem gerust contact op voor meer informatie of een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Recente reacties