Selecteer een pagina

Het is even stil geweest aan het front. Ik merkte aan mijzelf dat ik afgelopen week even de tijd voor mijzelf nodig had. Mijn masterclass moest verwerkt worden en ik moest even terug naar de kern. Waarom doe ik de dingen die ik nu doe. Maken de dingen die ik nu doe mij nog wel blij en geven ze mij energie of kosten ze energie? Af en toe moet ik dit even checken bij mijzelf.

Het resultaat van zo’n week is dat er niets uit handen komt. De inspiratie is volledig weg en de zin om iets te ondernemen ook. Ik wil dicht bij mijn liefjes zijn en mij heerlijk oprollen op de bank onder een lekker dekentje.

En het mooie van alles is en waar ik trots op ben, is dat ik mijzelf TOESTEMMING heb gegeven om dit te doen. Ik mocht van mijzelf het werk laten liggen en weg zwijmelen in een heel fout romanboekje. En dat op klaar lichte dag op een door de weeks dag!

Help zeg, dat was normaal gesproken NOT DONE! Ik had gevochten met mijzelf, mezelf een schop onder de kont gegeven, want ik heb de overtuiging meegekregen dat opgeven geen optie is. Prachtige overtuiging die mij heel veel brengt, maar die het mij soms ook verdomd lastig maakt.

Doordat ik mij heel erg bewust ben van deze sterke overtuiging en mij ontzettend bewust ben wat deze mij brengt, maar ook waar deze mij belemmerd, kan ik een keuze maken.
Daarom heb ik (wel met moeite hoor, want die gedachten……) het aangedurfd om niet met mezelf te gaan vechten en IK HEB mijzelf goedkeuring gegeven om te vertrouwen op het proces. Welk proces het dan ook precies mag zijn.

En de kreet, stilstaan is achteruitgang, voel voor mij niet zo. Stilstaan brengt mij besef van het hier en nu, maar geeft mij ook de ruimte om even achterom te kijken en te zien wat ik allemaal heb en al heb bereikt.

En nu jullie dit lezen is het een teken dat het proces langzaam weer gaande is. Er is weer inspiratie en zin. Ik heb enkele besluiten genomen onder andere rondom bewegen/sporten. En dit geeft mij een goed gevoel.

Soms moet je je geen zorgen maken, niets afvragen en niet twijfelen, maar gewoon vertrouwen dat dingen goed zullen komen. En ze zeggen wel eens op het einde komt het altijd goed, en als het niet goed komt, dan is het nog niet het einde………….

Hoe vaak sta je eigenlijk even stil?