Soms is het tijd om de grenzen van je comfort zone te verbreden. In mijn geval heb ik vorige week een keuze gemaakt die voor een kleine verbreding zorgt. Ik heb namelijk heel spontaan een vakantie zonder man en kids geboekt naar Mallorca (wel met een vriendinnetje). Natuurlijk in overleg met mijn man, maar heb me deze keer niet laten leiden door alle mijn mitsen en maren.
Misschien denk je van alles, maar voor mij is dit best een dappere actie.
Beeld je even in….. een wereldse moederkloek burger (binnen de grenzen van drenthe en een beetje Frankrijk en Engeland) van 38 jaar, 2 kids, getrouwd, parttimer, een 2 onder-kap woning, een stationwagen en een golden retriever.
Heb je het plaatje helder?
Een beetje een burgertrutje hé! Ik realiseer me dat dit echt een overtuiging van mij is op identiteitsniveau. Op zich niets mis met deze identiteit, lekker veilig, val ik vooral niet te veel op in de massa en voldoe ik redelijk aan alle opgelegde verwachtingen. Voor de duidelijkheid, die verwachtingen leg ik mijzelf op hoor. In ieder geval een prima identiteit for so far, maar…. sinds een tijd wankelt deze identiteit.
Niet dat ik ineens naar de identiteit van een los bol verlang, maar ik merk dat ik de behoefte heb aan het maken van mijn eigen keuzes. Nu is het niet zo dat ik nooit mijn eigen keuzes maak, maar ik wik en weeg veel, zie gevaren, heb angsten en zie veel beren op de weg. Uiteindelijk cijfer ik mijzelf weg en blijven kansen in mijn ogen onmogelijkheden.
Nu kun je zeggen, dat is het lot van moeder zijn. Ik zelf kom inmiddels terug van deze gedachten.
De laatste tijd ben ik mij namelijk meer bewust van enkele overtuigingen, die ik mij heb toegeëigend. Daar waar ik altijd geloofde in die overtuigingen, merk ik dat ze wat haaks staan op hetgeen wat ik wil en voel. Ik besef me ook steeds meer dat bepaalde keuzes die ik wil maken, prima met het gezin te combineren te zijn. Het vergt alleen goede afstemming en meer het geloof hebben in het feit dat alles mogelijk is.
Ben ik nu ineens een slechte onaardse egoïstische moeder of partner, omdat ik alleen op vakantie ga? In deze overtuiging geloof ik inmiddels niet meer. Ik ben heel dienend naar mijn gezin, maar moet ook af en toe dienend naar mijzelf zijn. Dit laatste ben ik lange tijd niet geweest en het tripje naar het buitenland dwingt mij om even uit al mijn rollen te stappen. De begrenzingen los te laten en te zijn wie ik wil zijn.
Niets mis mee toch?
Recente reacties