Hopla, mijn website en eerste blog zijn in de lucht. Als je dit leest ben ik officieel online en kan je van mij wekelijks items verwachten die zullen gaan over het vinden van balans, een positief zelfbeeld, maar ook over onzekerheden die mij bezig houden.
Ik kan je vertellen dat ik het best spannend vind. Ik heb last van goede, de zogenoemde gezonde spanning, maar toch ook wel van wat onzekerheden. Straks vindt niemand het leuk of interessant? So be it, denk ik maar cool.
Maar wat is dat toch? Waarom maken we ons toch zo druk om wat anderen denken? Hé ook jij die het hardst roept, dat je je niets van een ander aantrekt. Waarom zijn we zo bang om uit de pas te lopen? Of ons kwetsbaar op te stellen? Of juist een keuze te maken die niet zo voor de hand ligt.
Ja de maatschappij helpt zeker mee om die onzekerheid aan te wakkeren. We worden continue beoordeeld op wat we wel of niet kunnen, op wat we wel of niet hebben gepresteerd. Meten dit door te oordelen op basis van het soort huis waarin iemand woont of door welke automerk er op de oprit staat geparkeerd. Ook ervaren we veel druk door de verwachtingen die er liggen hoe een gezin te onderhouden, relaties aan te gaan, hoe te gedragen als werknemer en hoe eruit te zien.
Ik betrapte mezelf ook op het feit dat ik me onder druk gezet voelde. Neem nu de woningmarkt. Deze begint behoorlijk aan te trekken, reden voor veel mensen om het huis te koop te zetten. Ik merkte om me heen dat best veel vrienden en bekenden het huis te koop hebben gezet om groter te willen wonen. Ik kreeg heel erg gevoel dat ik mee moest in deze trend. Ik bedoel, we wonen al tien jaar op deze plek en gezien onze leeftijd zou verhuizen om een stapje groter een logische stap zijn, maar hoe meer ik om me heen de verkocht borden zag verschijnen, hoe meer ik de druk voelde, maar ook hoe meer ik begon te twijfelen aan de juiste motivatie om te verhuizen. Wilde ik nu verhuizen, omdat iedereen dat deed en dat in de lijn de verwachting lag of wilde ik verhuizen, omdat het me gelukkiger zou maken?
Op een zonnige dag keek ik van een afstand naar mijn huis en de locatie door vervolgens hardop te zeggen, waar ben je mee bezig Claire! Natuurlijk hebben we wensen en ik verwacht dat als we verhuizen naar het meest mooiste paleis dat we altijd wensen hebben, maar gaat het er niet gewoon om dat je geluk juist in hele andere zaken moet zoeken? Geluk zit voor mij althans niet per definitie in een mooi groot vrijstaand huis, maar zit veel kleiner, dieper en innerlijke. Als je het geluk in je eigen ik niet kunt vinden, hoe zal je het geluk dan in zo’n mooi groot leeg omhulsel als een huis gaan vinden?
Dus pech voor alle gecreëerde verwachtingen, wij doen er niet aan mee!
Ik schrijf hierboven dat ik me onder druk gezet voelde. Dit is natuurlijk onzin. Er is niemand die me letterlijk voor het blok heeft gezet en me gedwongen heeft mee te doen aan deze trend. De enige schuldige voor het ervaren van deze druk is me, myself and I, met al mijn gedachtes. Ik ben de enige die me deze druk heeft opgelegd. Dit ontstaat simpelweg doordat ik niet in verbinding sta met mijn gevoel. Hierdoor nemen mijn gedachtes een loopje met me. Deze gedachtes ontstaan door mijn angsten, denk aan de gedachten niet te voldoen aan de verwachtingen of willen laten zien dat je succesvol bent, maar zolang ik mijn angsten niet recht durf aan te kijken, zal ik (maatschappelijke) druk en onbalans blijven ervaren.
Dus aan de slag met die angsten, want een hoofd vol angsten, heeft geen plek voor dromen.
To be continued!
Recente reacties